12 september 2022

Je bent een engel

(Luister hier naar mijn blog)



Door het raam van de voordeur zie ik al dat ze een bos bloemen vasthoudt. 'Deze zijn voor jou, dat was een opdracht.' Er zit een kaartje tussen de bloemen. Paulien, je bent een engel. Dankjewel.

Als ik eerder die dag naar huis fiets, komt er een man in mijn richting fietsen. Hij lijkt niet helemaal in orde te zijn. Ik zie dat hij een beetje slingert en probeert te stoppen, maar dan valt hij. Vlug zet ik mijn fiets langs de kant van de weg. Ik til de elektrische fiets van hem af en help hem overeind. 
'Gaat het? Hebt u pijn?' 
'Ik weet niet wat er gebeurde...' stamelt hij. 'Ja, mijn hoofd doet wel pijn.'
Dan zie ik dat hij bloedt bij zijn slaap. 'Kom maar even mee, ik woon hier vlakbij.'
Ik parkeer zijn fiets in de berm en geef hem een arm. 
Voorzichtig lopen we naar onze tuin. De gedachten schieten kris kras door mijn hoofd. Mijn fiets staat daar onbewaakt, met mijn handtas in de fietstas. Wat moet ik doen met die wond? Heb ik ontsmettingsmiddel? Zal ik bij de buurvrouw aanbellen? Die weet misschien beter wat ze hiermee aan moet. Ik moet hem laten zitten en een glas water geven. Is het niet te ver lopen naar ons huis? Mijn huissleutel zit in mijn tas. O, maar de achterdeur is niet op slot.
Ik geef de man een stoel, een glas water en een rol keukenpapier. Dan haal ik de scheerspiegel zodat hij de wond zelf kan bekijken. 
'Is het wel goed dat ik hier zit? Moet je niet weg?' vraagt hij. 
'Nee hoor, geen probleem, ik heb alle tijd,' zeg ik. 'Bent u nog duizelig?'
'Een beetje licht in m'n hoofd.'
Hij vertelt dat hij de vorige dag een onderzoek heeft gehad, waarbij hij een roesje had gekregen. Waarschijnlijk is hij daardoor duizelig geworden. Hij is helemaal van slag.
Ik haal vlug mijn fiets en daarna ook die van hem. Ondertussen belt hij zijn vrouw. 

Terwijl we daar zitten te wachten tot zijn vrouw arriveert, zie ik dat hij langzaam bekomt van de schrik. Even later vertelt hij over zijn leven en mag ik een kopje koffie voor hem zetten. 
Zijn vrouw komt hem halen met de auto. Beiden zijn ontzettend dankbaar. 'Je bent mijn engel in nood!' 

Als ze zijn vertrokken, geniet ik nog na. Dat klinkt misschien gek, maar het is zo fijn om iemand te helpen. Het was niet ingewikkeld, ik deed gewoon wat er in mijn hart opkwam. Gewoon beschikbaar zijn toen God me ergens voor nodig had. Was ik toch een soort engel.




1 opmerking:

In een bootje

(Luister hier naar mijn blog) Onlangs had ik een droom. Ik probeer mijn dromen altijd te onthouden, want je kunt er veel van leren. In Psalm...