Spaghetti

(Luister hier naar mijn blog)

Vrouwen kunnen alles tegelijk. Zeggen ze. Maar is dat wel zo handig?

Gisteren werd ik uitgedaagd om op een creatieve manier na te denken over een werkgerelateerd probleem. Ik was er al snel over uit welk probleem dat was: Hoe hou ik werk- en privézaken uit elkaar? Ik ben vaak met van alles tegelijk bezig en laat me tijdens het werken afleiden door allerlei dingen die om aandacht vragen. Dat is natuurlijk ook wel logisch als je bureau de eetkamertafel is. 

Ik mocht een metafoor bedenken om mijn probleem te verduidelijken. Direct zag ik een groot bord spaghetti bolognese voor me. Alles houdt met elkaar verband en iedere gedachte roept een andere op, net zoals één sliert spaghetti verstrikt zit in een heleboel andere slierten. Je kunt er niet één uittrekken zonder dat je er een enorme kliederboel van maakt. Jakkie. 

Het doel van deze uitdaging was om je probleem eens van een afstandje te bekijken en zo tot een creatieve oplossing te komen. Nou heb ik zelf niet echt moeite met spaghetti eten, maar mijn dochter van negen vindt het nog best lastig om dat netjes te doen. (Alhoewel, zíj ziet het niet als een probleem als de tomatensaus haar om de oren vliegt...) 
Een probleem oplossen is opeens veel makkelijker als het niet om je eigen probleem gaat! 

Voor kleine kinderen hebben ze er al iets op bedacht: Het vakjesbord. Overzichtelijk en geen geklieder. Nu nog bedenken hoe ik mijn dag in vakjes kan opdelen. Of zal ik maar een kliederschort gaan dragen?

Samengevat in haikuvorm:

Spaghetti met prut

of een driegangenmenu

uit een vakjesbord.